اصطلاح سم‌زدایی بنظر درست نمی‌آید، چرا که بیمار برای مثال مارگزیده نیست که سمی در بدنش باشد. احتمالأ منظور از سم‌زدایی، بازگیری از ماده‌ای مخدر می‌باشد.
در گذشته از روش‌های فوق‌سریع (URD) و سریع (RD) به این منظور استفاده می‌شده است، که متأسفانه هنوز هم در برخی مراکز انجام می‌شوند. این روش‌ها، خصوصأ نوع فوق‌سریع، با خطرات زیادی، حتی مرگ، همراهند و به همین جهت غیرقانونی می‌باشند. در این روش‌ها، که معمولأ برای بیمار هزینه گزافی هم دارند، به بیمار وعده داده می‌شود که پس از بازگیری، با وضعیتی کاملأ عادی مرکز را ترک می‌کنند. متأسفانه این وعده با واقعیت تطابق ندارد و مراجع گاهی حتی تا یک ماه حال بسیار بدی را تجربه می‌کند که تفاوت چندانی با ترک ناگهانی بدون کمک دارو ندارد. بنابراین با توجه به خطرات و عوارض این روش‌ها، تن دادن به آنها از عقل سلیم بدور است.
در مقوله بازگیری باید به وضعیت فعلی و سابقه اعتیاد فرد توجه شود. برخی از مراجعین، که درصد آنها کم هم نیست، از بازگیری سودی نمی‌برند و با احتمال بسیار زیاد پس از دوره پاکی کوتاه‌مدتی، دوباره به مصرف مواد می‌پردازند. چنین مراجعینی در زمان عود مصرف مواد، در معرض خطر بالاتری از اُوردوز (OD)، و مرگ قرار دارند. در این موارد درمان جایگزین، البته تحت نظر پزشک متبحر، بهترین گزینه است.
در صورت صلاحدید پزشک، مراجع ممکن است تحت درمان بازگیری به کمک دارو قرار بگیرد که معمولأ بین یک تا چهار هفته بطول می‌انجامد. در این روش، هرچه دوره بازگیری طولانی‌تر باشد، مراجع ناراحتی کمتری را تجربه می‌کند.
با توجه به در دسترس بودن داروی بسیار خوبی مانند بوپره‌نورفین، که هم در بازگیری و هم در درمان نگهدارنده داروی اول است، استفاده از نالتروکسان هم در موارد بسیاری توصیه می‌شود.